vrijdag 27 november 2009

Designerboom in Dubai

De economische malaise heeft nu uiteindelijk ook Dubai getroffen, waar alles maar leek te blijven groeien. De bouwstorm is er voorlopig gaan liggen en dat zorgt weer voor paniek op de beurzen. Maar volgens de Chinese Economische wijsgeer Paul D'Hoore moet iedereen de kalmte bewaren, ook de sjeiks. En hij heeft gelijk.

Want de crisis heeft ook goeie gevolgen. Neem nu Reykjavik, de hoofdstad van Ijsland, het land dat symbool staat voor het wegsmelten van de economische gletsjers. Daar is een geheel nieuwe dynamiek ontstaan sinds de kredietcrisis de banken deed crashen. In het bijzonder kleine designzaken doen er gouden zaken, volgens het Amerikaanse weekblad Time. De creativiteit bloeit er op door de crisis.

Vroeger was het onbetaalbaar om in het centrum van Reykjavik een designzaak op te starten maar nu vallen er koopjes te doen tussen de panden. Er is geen geld meer om grote winkelhallen neer te zetten, dus kunnen particuliere ondernemers hun droom waarmaken. En omdat veel inwoners geen geld meer willen uitgeven om naar het buitenland te gaan, shoppen ze nu in hun eigen stad. Dubbele winst.

Ze moeten dus niet panikeren, de sjeiks, na de financiële klap komt een designerboom. Daar moet je een paar glazen torens voor over hebben.

maandag 16 november 2009

Franzoi naar BKCP en een algemene evaluatie van "het kleine veldritwereldje"

De Italiaan Enrico Franzoi gaat naar BKCP, het team van wereldkampioen veldrijden en domineerder van het seizoensbegin Niels Albert. Dat bericht staat vandaag op sporza.be. Franzoi zou zich bijna geheel op het veldrijden willen richten. Voor mij een verrassing, want Franzoi heeft de laatste jaren op de weg heel wat bewezen. Als knecht bij Liquigas, dat wel, maar toch één van goudwaarde.

Fantastisch nieuws voor het veldrijden, want Franzoi is wereldkampioen veldrijden bij de beloften geweest en in vorige seizoenen - ondanks het werk op de weg - fietste hij meestal in de toptien. Dit jaar is hij minder gestart maar in plaats van het veldrijden op te geven voor de weg, kiest hij om terug helemaal voor het veld te gaan. Hij zou maar zo'n veertig wedstrijden op de weg meer rijden.

De buitenlanders
Het veldrijden kan goeie buitenlanders gebruiken want zoals al tot in den treure is herhaald wordt de sport gedomineerd door Vlamingen, en dit jaar door zelfs twee inwoners van hetzelfde dorp: Baal.

Nochtans kan ik gemakkelijk uit het hoofd een tiental buitenlanders opnoemen. Je hebt de Nederlanders: De Knegt, Eddy van Ijzendoorn en Van Gils. De Tsjechen: Stybar en Zlamalik. De Italianen: Franzoi en Bianco. De Fransman: Mouray. De Zwitser: Bina. De Duitser: Walsleben. De Amerikaan: Page.

Vooral Stybi
Maar eerlijk gezegd: de enige die voorlopig meedoet voor de prijzen is Stybar, koosnaam Stybi. Hij leeft hier in België, spreekt al Nederlands en doet aan bijna alle crossen mee. Hij staat ook bijna altijd op het podium. Zlamalik start meestal als een kanon maar is ook meestal snel opgebrand. Mouray doet dikwijls goed mee maar technisch komt hij nog te kort. Ook een goed wegrenner trouwens. Walsleben is misschien wel het grootste talent, want haalt al toptiens op 21-jarige leeftijd.

Ze zijn er dus wel: de buitenlanders, maar komen op Stybar na niet in de buurt van de absolute top. Die top is het duo Sven Nys en Niels Albert. Maar aan de andere kant wil dat zeggen dat de andere Belgen ook subtopzijn . Klaas Van Tornout en Kevin Pauwels kunnen vaak aanklampen maar begeven meestal in de slotfase. Sven Vanthoerenhout moet daar ook tot in staat zijn, maar heeft zich overtraind in de zomer en heeft moeten rusten.

We missen Lars Boom natuurlijk, die de vorige twee seizoenen Nys en Albert echt kon kloppen plaats van vooral te volgen. Stybar heeft al bewezen dat hij dat kan, dit seizoen is het nog niet gelukt, maar hij lijkt niet te panikeren: een goed teken. De druk doordat het wereldkampioenschap dit jaar in Tsjechië plaatsvindt zou nu nog geen grote rol mogen spelen, zoals soms gesuggereerd wordt.

Koningskoppel
Dat de anderen niet meekunnen met hem en Albert, zei Sven Nys dit weekend in Sportweekend, komt doordat zijn niveau en dat van Albert zo hoog ligt. Niet omdat het niveau van de rest zo laag ligt. Een uitspraak die moeilijk in te schatten valt. Hebben de anderen echt gewoon minder talent dan het koningskoppel? Ze werken waarschijnlijk niet minder hard, maar misschien trainen velen minder verstandig. Worden ze minder goed begeleid in hun jeugd. Ik zou het eens willen zien als Paul Van Den Bosch, de trainer van Nys, zich van het begin had beziggehouden met Zlamalik.

Er valt veel over te speculeren, maar ik geloof dat er in de toekomst nog wel buitenlanders gaan winnen. Mouray zal beter worden als hij hier meer komt crossen, waar hij nu mee bezig is. Walsleben barst van het talent. En Franzoi zit vanaf vandaag in een Belgisch topteam in het veldrijden, in plaats van bij een Italiaans topteam in het wielrennen op de weg.
Voorlopig moeten we het doen met de heroïsche duels tussen Albert en Nys. De jonge geweldenaar tegen de ervaren superkampioen. De onvermoeibare aanvaller tegen het technische en tactische genie.

Uit hetzelfde land? Dezelfde regio? Hetzelfde dorp? Voor mijn part gaan ze samenwonen.

woensdag 11 november 2009

Malisse en Wickmayer: na de storm

De storm van in het weekend is gaan liggen rond tennissers Yanina 'Wicky' Wickmayer en Xavier 'the X-man' Malisse. De berichten waren dramatisch: 1 jaar schorsing voor beiden. Voor de X-man betekende dat zo goed als het einde van zijn carrière, voor Wicky dat ze weer van nul moest beginnen, terwijl ze net was opgeklommen tot plaats 16 in de wereld. Een schande! schreeuwde iedereen in de media. De Vlaamse dopingjagers werden gedemoniseerd tot bureaucraten die zich amuseerden met het vernietigen van carrières.

Wat blijkt nu? De tennissers kregen de minste straf die ze konden krijgen volgens het reglement, dat de Vlamingen niet zelf hebben opgesteld.
Wickmayer en Malisse kunnen gratis beroep aantekenen bij het TAS en dat zou niet teveel kosten. Die procedure zou maximaal vier maanden duren. Bovendien kunnen die hun straf opschorten zodat ze voorlopig kunnen blijven tennissen. Volgens eerdere berichten was die procedure onmogelijk duur, zouden X-man en Wicky maandenlang aan de kant moeten zitten terwijl de bureaucratie maar aanmodderde.

Er zijn wel altijd kritische stemmen geweest van sporters die vonden dat het toch ook 'hun eigen schuld was.' Maar nu komen er extremere berichten in die richting, alsof hun slachtofferrol nu niet meer zou werken. Wickmayer zou zichzelf 'isoleren' met haar vader. Malisse zou altijd al veel te nonchalant geweest zijn.

Ofwel hebben ze bij het TAS hun hele manier van werken omgegooid voor onze sporters. Dan dank daarvoor. In het andere geval: bedankt media voor een tragisch verhaal. Wel jammer van de anticlimax.

maandag 2 november 2009

Weer van hetzelfde: pech voor Van Rompuy

Blijkbaar kan hij er niet onderuit: hij is een consensusfiguur, onze premier. Van grootheden zeggen ze nogal dikwijls: je bent ervoor of ertegen, er is geen tussenweg. Maar niemand lijkt een probleem te hebben met lands bekendste haiku-dichter.

Je geeft ze een vinger, ze willen je hand. Na eeuwig nee te hebben geschud, aanvaardde Van Rompuy toch het eerste ministerschap, als dat een woord is. Daarmee offerde hij uren leesplezier op, een hele bundel haikus, als dat een meervoud is, en lange zondagen waarop hij zorgeloos kon dagdromen en filosoferen. Dan doet hij dat voor het goed van de gemeenschap en wat is zijn dank? Moet hij nu ook nog de eerste EU-president worden ook?

Hij is alleszins de favoriet, zo peilen de Vlaamse kranten. Tegen iedereen valt wel iets te zeggen, maar tegen de minzame poëet en filosoof kan niemand iets bedenken. Is hij dan zo saai? Nee, de man is simpelweg een soort boeddhist, die geen vlieg kwaad zou kunnen doen, al was het maar omdat hij er in een volgend leven als een kan terugkeren.

Zo goed ken ik hem natuurlijk niet. Misschien is hij wel een geslepen vos die iedereen voor de gek houdt. Maar dan speelt hij zijn rol heel overtuigend. Ik verdenk hem alleszins van een gevoel voor humor, en dan moet hij toch wel de ironie van de hele toestand inzien. En daarbij zie ik hem dan de schouders ophalen: tja, dit kan er ook wel nog bij, zeker?